به نام آنكه دل راآفريدتامحبت رادرآن جادهد



توان خواندن آوازندارم ؛ پرپروازم نيزشكسته است ؛ درخت خشكي هستم بي سايبان وبي ثمركه هرچيزبي فايده اي ازآن ميرويد.

نه ميتوان نيازم رابه توبگويم ونه زبان بيان دردغريبي رادارم ؛ اما آياتورنجهاي بي پايان مراازنگاهم خواهي خواند؟

راستي آياباغ مهربانيت مي شكفد تابه قفس من بيايي ويك شاخه گل دوستي هديه كني ؟آن وقت من باهمين بال وپرشكسته ام پروازخواهم كرد.

اگربه خانه غربت من بيايي وباچشمان مهربانت دردهاي دلتنگي چشمانم رابخواني ازشوق جامه غم رابرتن پاره خواهم كرد.

اگرپيش من بيايي چندي بازوي پرتوانت راعصاي راه من كني ازاين همه رنج آزادخواهم شد وتاخانه شوق وشادي پروازخواهم كرد.

راستي آيا به خانه غربت من مي آيي ؟

زندگي به من آموخت ...  چگونه اشک بر يزم  ... 

اما اشک به من نياموخت ...  چگونه زندگي کنم ...

زندگي به من آموخت ...  درد و رنج چيست  ... 

ولي به من نياموخت ... چگونه تحملش کنم ...

زندگي به من آموخت ... بي صدا گر يستن را ...

پس تا  هست ... زندگي بايد کرد ...

تا عشق هست  ...  عاشقي بايد کرد

تا دوستي هست  ...  دوست بايد داشت

تا دل هست  ...  بايد دل  باخت

تا اشک هست  ...  بايد ر يخت

تا لب هست  ...  بوسه بايد زد

تا بوسه هست  ...  بايد زد

تا معشوق هست  ...  عاشق بايد بود

تا شب هست  ...  بيدار بايد بود 

تا هستي  ...  بايد بود 

كاش ميدانستي سكوتم در خلوت شبهاي تنهايي ام براي چيست؟كاش ميدانستي كه از ته قلبم ميخواستم قدمهايي كه روي برگهاي خزان زده ميگذاري آنها را روي چشمان خسته و گرفته ي من بگذاري.كاش ميدانستي كه هر نفست براي من معنايي دارد.
كاش ميتوانستي نگاه پر معناي مرا بخواني . كاش روزي فرا رسد تا زبانم به معناي حقيقي عاشق شدن به حركت در آيد و كاش روزي رسد كه بتوانم احساس شيرين درونم را برايت بازگو كنم.كاش روزي رسد كه تمام شهامتم را جمع كنم تا سخن قلبم را برايت بازگو كنم .كاش...كاش...

خیلی سخته بی کسی...



شده تو دلت یه چیزی سنگینی کنه؟؟ خیلی سخته کسیو نداشته باشی...

دلت لک بزنه که با یکی درد دل کنی... ولی هیچکی نباشه

نتونی به هیچکی اعتماد کنی... هرکی سبک سنگین کنی که دردتو بهش بگی نتونی...

آخرش برسی به یه بن بست... تک و تنها با یه دلی که هی وسوست میکنه خودتو خالی کنی...

اما راهی رو نمیبینی سرتو که بالا میکنی آسمون رو میبینی... به اون هم نمیتونی بگی... خیری از آسمون هم

ندیدی... مگه چند بار اشکهای شبونتو پاک کرده؟؟؟

بهت محل نداده تا رفتی گریه کنی زودتر از تو بساط گریه شو پهن کرده تا کم نیاره...

خیلی سخته آدم خودش به تنهایی خو کنه...اما دلی داشته باشه که از تنهایی بناله

خیلی سخته آدم نتونه بفهمه کدوم طرفیه

خیلی سخته آدم احساس کنه خدا اونو از بنده هاش جدا کرده...

خیلی سخته ندونی وقتی داری با خدا درد و دل میکنی ندونی داره گوش میده یا...؟؟

پرده ی گناهات اونقدر ضخیم شده که صداش به خدا نمیرسه...؟؟

خداحافظ گل لادن.تموم عاشقا

  باختن

 ببين هم گريه هام از عشق چه زندوني برام ساختن،خداحافظ گل پونه گل تنهاي بي خونه

  لالايي ها ديگه خوابي به چشمونم نمي


  شونه،يكي باچشماي نازش دل كوچيكمو لرزوند


  يكي بادست


  ناپاكش گلاي باغچمو سوزوند،تو اين شب هاي تو در تو . خداحافظ گل شب بوهنوز


  آوار تنهايي داره مي باره از هرسو،خداحافظ گل مريم .گل مظلوم پر دردم

  نشد با


  اين تن زخمي به آغوش تو برگردم،نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم


  از اين

  فصل سكوت و شب غم بارونو بردارم،نمي دوني چه دلتنگم از اين خواب زمستوني

  تو

  كه بيدار بيداري بگو از شب چي مي دوني،تو اين روياي سر


  دم گم .خداحافظ گل گندم

  تو هم بازيچه اي بودي  تو دست سرد اين مردم،خداحافظ

  گل پونه . كه باروني نمي توني طلسم بغضو برداره .از اين پاييز ديوونه،خداحافظ خداحافظ همين حالا، همين حالا که من تنهام

   خداحافظ

  به شرطی که بفهمی تر شده چشمام،خداحافظ کمی غمگين، به ياد اون همه ترديدبه

اس ياد آسمونی که منو از چشم تو ميديد،اگه گفتم خداحافظ نه اينکه رفتنت ساده

  
  نه اينکه ميشه باور کرد دوباره آخر جاده اس،خداحافظ واسه اينکه نبندی دل

  به رؤياهابدونی بی تو و با تو،همينه رسم اين دنيا،خداحافظ خداحافظ

  حالا  همين

ا ز پس شيشه عينك استاد سرزنش بار به من مينگرد باز در چهره من مي خواند كه چه ها بر دل من مي گذرد مي كند مطلب خود را دنبال بچه ها عشق گناه است گناه واي اگر بر دل نوخواسته اي لشكر عشق بتازدبيگاه مي نشينم همه ساعت خاموش ساكتم گرچه به ظاهراما با دل خويشتنم دنيايي است در دلم با غم تو دنيايي است

مبصر امروز چو اسمم را خواند بي خبر داد كشيدم غائب رفقايم همگي خنديدند كه جنون گشته به طفلك غالب بچه ها هيچ نمي دانستند كه من اينجام و دل جاي دگر دل آنها پی درس است وكتاب دل من در پس سوداي دگر من به ياد تو و آن خاطره ها ياد آن دوره كه بگذشت چو باد باز از چهره من مي خواند از پس شيشه عينك استاد

ولي آيا چه كسي در دل من نقش زيباي تو را پاك كند درس من .... دانش من..... استادم...؟
 

لیلی می دانست که مجنون نیامدنی ست.اما ماند. چشم به راه و منتظر.هزار سال. لیلی راه ها را اذین بست و دلش را چراغانی کرد. مجنون نیامد.مجنون نیامدنی ست. خدا از پس هزار سال لیلی را می نگریست.چراغانی دلش را. چشم به راهی اش را.خدا به مجنون می گفت نرو. مجنون حرف خدا را گوش می گرفت خدا ثانیه ها را می شمرد.صبوری لیلی را. عشق درخت بود.ریشه می خواست.صبوری لیلی ریشه اش شد. خدا درخت ریشه دار را اب داد. درخت بزرگ شد.هزار شاخه.هزاران برگ.ستبر و تنومند. سایه اش خنکی زمین شد.مردم خنکی اش را فهمیدند. مردم زیر سایه درخت لیلی بالیدند. لیلی چشم به راه است.درخت لیلی ریشه می کند. خدا درخت ریشه دار را اب می دهد.مجنون نمی اید.مجنون هرگز نمی اید. زیرا که مجنون نیامدنی ست. زیرا که درخت ریشه می خواهد

امشب همه چيز رو به راه است،همه چيز آرام...آرام...باورت ميشود؟ ديگر ياد گرفته ام شبها بخوابم،"با ياد تو"تو نگرانم نشو!همه چيز را ياد گرفته ام!راه رفتن در اين دنيا را هم بدون تو ياد گرفته ام!

ياد گرفته ام كه چگونه بي صدا بگريم!ياد گرفته ام كه هق هق گريه هايم را با ،بالشم...بي صدا كنم،تو نگران نشو!!همه چيز را ياد گرفته ام!ياد گرفته ام چگونه با تو باشم بي آنكه تو باشي

ياد گرفته ام ...نفس بكشم بدون تو...و به ياد تو...ياد گرفته ام كه چگونه نبودنت را با روياي با تو بودن ،و جاي خالي ات را با خاطرات با تو بودن پر كنم!تو نگران نشو!

همه چيز را ياد گرفته ام...ياد گرفته ام كه بي تو بخندم...!ياد گرفته ام بي تو گريه كنم ... و بدون شانه هايت!ياد گرفته ام ... كه ديگر عاشق نشوم به غير تو،ياد گرفته ام ... كه ديگر دل به كسي نبندم!

و مهم تر از همه ياد گرفتم كه با يادت زنده باشم و زندگي كنم،اما هنوز يك چيز هست...كه ياد نگرفته ام،كه چگونه ...! براي هميشه خاطراتت را از صفحه دلم پاك كنم

و نمي خواهم كه هيچ وقت ياد بگيرم،تو نگرانم نشو!"فراموش كردنت" را هيچ وقت ياد نخواهم گرفت...!

به او بگویید دوستش دارم با صدایی آهسته و آهسته تر از صدای بال پروانه ها

به او بگویید دوستش دارم با صدایی بلند و بلندتر از پرواز کبوتران عاشق

چوبه او بگویید دوستش دارم با هیچ صدایی... فریاد دوستت دارم نیاز به صدای بلند یا کوتاه ندارد

فریاد دوستت دارم را می توان با تپش یک قلب به تمام جهانیان رساند

پس بگذار بدون هیچ شرمی بگویم دوستت دارم